ITALIË II Trouwen in het buitenland

23-10-2018
'Kom je op locatie?'
"Jazeker voor de proefsessie en voor de trouwdagzelf, wel zo relax. Hoef je nergens heen. Beetje luxe die dag kan geen kwaad."
'Maar ik woon niet in Zuid-Holland'
"Ook geen probleem, ik heb een auto en google maps, met dat alles kom ik er wel. Ook in Zuid Frankrijk om maar een voorbeeld te geven. Dan worden de reiskosten iets hoger..."

Haha je maakt een grapje, nou nee hoor, maar veel stellen die er voor kiezen om te trouwen in het buitenland regelen meestal daar alles lokaal. Heel handig als je daar een weddingplanner die ervoor gespecialiseerd is in de armen neemt. Je heb best wat Nederlandse eventplanners die het reilen en zeilen in de buitenlanden als geen ander kennen en ook nog eens de taal spreken. Zo kun je met een gerust hart kennismaken met de lokale leveranciers.

Maar soms komt het dan wel eens voor dat je geen klik heb met de leverancier daar. Vooral ook omdat de Nederlandse mentaliteit ver te zoeken is in bepaalde landen. Die werken op hun eigen manier en zijn zeker niet bang om een slechte review te krijgen.
Dan wil je misschien toch ervoor kiezen om een leverancier uit Nederland mee te nemen. Tuurlijk kan dat. Daar staan we voor open.
Fotograaf - Videograaf - Haar en make-up - Taart - de Babs.... je kan alles laten invliegen.
De keuze is aan jullie.

En natuurlijk meen ik als ik zeg dat ik kom. Hoe gaaf is dat dan! Op de visagistenschool had ik een lerares die veel reisde voor foto shoots. De welbekende plaatjes van Hollands Next Top Model. Dat trok mij totaal niet (sowieso is die kant van de branche niets voor mij) Maar voor een bruiloft naar het buitenland te mogen dat staat ieder jaar op mijn lijstje en voor 2018 was het verleden week dan zover. Ik mocht afreizen naar Amalfi via Napels.
(Voor diegene die geen Instagram hebben hierbij mijn reisverslag.)



Vrijdagochtend vertrok met de dag gasten en de fotograaf en de pastoor. De sfeer zat er gelijk al goed is. Gezellig even kennismaken in het vliegtuig. In Napels aangekomen stond er een busje voor ons klaar om ons naar het Bruidspaar te brengen. Langs de Vezzuviiuuussss (Jelle heb je opgelet!!) en dan door de bergen naar de kust. Wat een reis! Wat een uitzicht.



Nu ben ik de grootste cultuur barbaar die er is. Het maakt mij niet uit waar ik mijn wijn drink als het maar droog is.(de wijn en het weer) Maar ik moet zeggen dat ik echt heb genoten van het uitzicht.
Misschien dat het ook wel een beetje te maken had met het feit dat de man en de kinderen thuis bleven en ik dus alleen op reis was. En wat een verademing was dat.
Ik ben een zorgen type. En wil graag dat iedereen het naar zijn zin heeft. Ik vraag mij vaak af of iedereen het naar zijn zin heeft, of ze eten en drinken hebben, of alles perfect is....
De term ´Laat het Los´ heb ik eigenlijk vorig weekend voor het eerst ervaren. Ik hoefde mij alleen maar druk te maken om mij. En dan kun je dus van het uitzicht genieten en dromerig uit een raam staren en je mee laten slepen zonder te worden onderbroken met de woorden mama mama mama mama mama mama



Aangekomen op plek van bestemming en de koffers naar de slaapkamers te hebben gebracht was het tijd voor het eerste welkomsdrankje! If life gives you lemons, make Limoncello en dat kunnen ze in Amalfi. Dus een heerlijke prosecco met Limoncello en we konden van start. Als diner veranderde de Papa van de Bruid om in een ´Pannenkoekenbakker´ Hoe Hollands in een unieke locatie. In een prachtig aangeklede tent boven op een berg, met een waanzinnig uitzicht. Er kwamen wijntjes op tafel, zonder etiket…. vers vanaf de top van de berg, bij de bio wijn boer. Goed gezelschap, persoonlijke verhalen. Een eer om zo een bruiloft van dichtbij mee te mogen maken. Een voorbode voor een geweldig weekend.


Met een iets wat mistig hoofd moest ik daarna alle trappen weer naar beneden, maar de wandeling is goed voor de kater en voor mooie billen!
De volgende ochtend werd uitgenodigd voor het ontbijt, waarna de dag gasten en bruidspaar een prachtig bergwandeling konden maken, aangesloten met een boottochtje langs de kust en ik de dag voor mijzelf had.
Er was nog even een klein probleem met de buggy. Ach, als ik kan helpen hoor ik het wel.
Dus ik pakte de bus naar het centrum van Amalfi met een buggy. Waar musea waren en een prachtige kathedraal. Dus daar heb ik een foto van genomen en heb toen snel plaatsgenomen op een terras in de zon aan de zee. (met de buggy) Want het was prachtig weer en aangezien ik mij alleen maar zorgen hoefde te maken om mijzelf voelde ik mij niet verplicht daadwerkelijk binnen te stappen bij de Toeristen trekkers, om dan geld te geven om te kijken naar oude meuk. Dat kon ik ook vanaf het terras met een goed glas wijn, lokale lekkernijtjes en een boek. Want het uitzicht was middeleeuws en de bediening buitengewoon vriendelijk.




Terwijl de dag gasten vanuit de bergen een boottochtje gingen maken, waar ik de buggy kon afleveren, heb ik mij weer verplaatst naar het appartement voor een powernap en een douche en schone kleding. Je denkt misschien nou dat je dat zo opschrijft dat is toch heel normaal. Nou ik ben zo een mama die iedereen op de eerste plaats zet en dan pas eens gaat kijken wat ik zelf voor redelijk schonen kleding heb om aan te doen.
Dat ´loslaten´ is ook ver vermoeiend.
En zoals het alleen de Italianen dat kunnen, maar weer aan het eten!! Naast het appartement zat een restaurantje. Even testen dan maar.

´Table for just one´
Auw.... dat... niet huilen.... haal adem... Yes please.
En dan wordt ook nog eens het bestek aan de andere kant weggehaald....
Maar er gaat ook een wereld voor je open. Zo heb je dat als je met ze tweetjes ben dat je even de menukaart door neemt en roddelt over de andere gasten. Maar nu kreeg ik niet eens een kaart, hij vroeg gewoon waar ik trek in had en ging het regelen.
Men ik heb lekker gegeten! Fantastisch. En tussen het wachten kon ik mijn boek lezen, tenminste als de mensen mij eens met rust zouden laten. Hoe interessant vinden ze het dat je alleen ben en het is zo toeristisch dat iedereen redelijk goed Engels praat en geïnteresseerd is in je verhaal. Misschien ook wel een beetje medelijden, of misschien heb ik toch nog een beetje charismatisch charme, wie zal het zeggen, maar ik heb wel wat drankje gratis gekregen :)

Na deze gezellig avond ging ik op tijd naar bed, want de dag erna was de grote dag!
Vol goede moed en met een prachtige zonsopkomst beklom ik weer de trappen naar de gasten en de bruid. Tijd om te werken.




Ik val ik herhaling, maar mijn werk is geen werk als het vanzelf gaat. Wat hebben we weer gelachen en wat was het een unieke locatie. Toen alle gasten waren gedaan ging ik naar de bruid. Buiten op een terrasje, de jurk wapperend in de wind met op de achtergrond de bergen en de zee. Je verzint het niet. Het was gelukkig is koeler dan de dag ervoor. Perfect trouwweer.



Maar het zo geen Italiaanse, trouwen in het buitenland' bruiloft zijn zonder wat communicatie gebrek. Ofwel de Italianen leven op hun eigen tijd. Zo heb je een compleet draaiboek, alles is tot in de detail gepland en geregeld. En dan is er wel een Italiaan die even roet door het eten gooit. Want die hadden het toch anders begrepen of die vonden wel dat ze het zo konden doen.
Als je in Nederland het als weddingplanner flikt om 2 uur te laat te komen omdat je het druk had en wij niet de enige bruiloft zijn die ze hebben dus we moeten het er maar mee doen dan kun je je creëren vaarwel zeggen. Want dat doe je niet. In staat in dienst van je klanten en niet andersom, dat moeten ze in Italië nog wel even leren....
Dan moet je er ook niet tegen in gaan want dan ben je je communicatie kwijt ofwel die lui hebben het allemaal prima door hoe ze de toeristen een ellenboog kunnen uitdraaien.
Maar goed al met waren we maar een half uurtje te laat. Ik reken het goed gezien het feit dat we met een 2 uur achterstand begonnen.

Nadat ik alle chaos had opgeruimd even uitgepuft in mijn appartementje. Men wat een ochtend. Het was eigenlijk een ochtend als vele andere maar toch niet helemaal hetzelfde. In die korte tijd toch best close geworden met het gezelschap en daar ben ik zo dankbaar voor. En een honger dat ik er van had. Nu wist ik toevallig een leuk plekje waar ik kon lunchen!
Ik had trek in pizza, maar dat kon pas vanaf 19u00... ja het was 15u00 dus euh… ach zegt hij ik weet wel iets anders. Perfectie!



Tijdens mij zaterdagmiddagwandeling door Amalfi kwam ik een klein restaurantje tegen die een wijn proeverij aanbood incl. wat lekkere hapjes. Toen had ik net gegeten dus ik besloot de dag erna terug te gaan en wat een goed idee was dat!!
Op naar de bus.... er kwam er een.... en die reed door,.... en toen nog een.... die reed ook door..... Oké het OV in Nederland kan wel wat verbetering gebruiken maar het OV in Italië is helemaal kansloos. Het is dat google maps mij vertelde wat ik moest weten maar een bordje met erop 'bushalte' of 'bus tijden' die moeten ze nog uitvinden.
Ik was niet de enige. Een brits echtpaar en een Columbiaans stel. Na 45 minuten in elkaars leven te zijn besloten we om samen een taxi te delen. De Britse man Martin belde zijn hoteleigenaar of hij een taxi kon regelen.
For 2 personen?
No 5
5?
Yes wille waiting we had a family!
Je kon mij opvegen.
Over 10 minuten zou die er zijn. Je zijn dan de normale 10 minuten of de Italiaans…. het bleek de Italiaanse te zijn, maar goed de bergwegen zijn dan ook erg smal en geeft niemand voorrang of ruimte, want ik reed hier toch al. Rij jij maar de berg in of een ravijn. Toeteren, schreeuwen. Ach het leven op de Italiaanse wegen is heel Mindfull. Het is een wonder dat je auto geen schade heeft of dat je überhaupt ergens aankomt ongeveer op tijd. of dat je daarna nog vrienden heb. Wat een chaos.
Maar goed, we zijn aangekomen in het Centrum, afgezet... ja dubbelzinnig, want een taxi heeft geen meter ;)
Hongerig en uitgedroogd en vol goede moed ging ik opzoek naar mijn dateplek.





Bleek het de wijnkelder te zijn van een restaurant. En de ober/sommelier die er stond was als 2 druppels water een jongere Johnney Depp. Nou mijn avond kon niet meer stuk. Heerlijke wijntjes, heerlijke hapjes en geweldige gesprekken met het personeel en andere gasten. En precies op tijd de laatste bus terug naar het appartement. Dankzij Johnney die even voor mij heeft gegoogeld wat en hoe welke bus.

De volgende ochtend melde ik mij weer bij het nu getrouwde stel! Er werd al wat opgeruimd, even geholpen met koffie zetten en daarna mocht de bruid weer in de make-up en haar, want vandaag gingen ze nog met de fotograaf een extra foto shoot doen. Tja als je er nog bent dan moet je het er maar van nemen!
En hoe hebben ze het gehad;
"Het was magisch, het was geweldig, de styling hebben ze perfect gedaan. De muziek, het eten, de mensen. Hij zag er prachtig uit, ik voelde mij mooi. Een zonsondergang als cadeautje."

En daar gaat het om!!! Dat na alle voorbereiding, ups en downs (iets met een strijkijzer) allemaal perfect is geweest! En ook de gasten waren vol lof en vol prachtige verhalen.

En opeens was de tijd op.... gelukkig precies op tijd de privé touringcar bus richting het vliegveld gehaald! Met de dag gasten reisde we weer terug naar huis.
Men wat ging de tijd hard

Wat een ervaring, wat ben ik dankbaar hiervoor. Het vertrouwen en het warme welkom. Gelachen en ook nog dingen geleerd! Mijn werk kunnen doen waar ik volledig achtersta en dat in een unieke omgeving.  Wat een reis!

En bij de gate op Schiphol stonden mijn mannen mij met Open Armen op te wachten. Wat hadden ze mij gemist. Snap ik ook wel.... Mama doet alles.nl werkt alleen als mama er dan ook is.

Volgend jaar weer! Graag, als je iemand weet.... ik sta er open voor.
liefs Cynthia

(de foto's van het bruidspaar houden jullie nog te goed!)
#bruidsstylist #bruidsmakeup #bruidskapsel #demakeupcoach #aanhuis #oplocatie #Naaldwijk #Westland #bruidsstyling #Delft #DenHaag #Rotterdam #ZuidHolland

BILLBOARD II op wielen

9/10/2018
In het najaar van 2013 maakte ik mijn bedrijfsplan. Dit was nodig voor het UWV, maar ook zonder hun hulp had ik er een gemaakt. Zo heb ik dat geleerd. En daar hoorde ook mijn 5 jaren plan bij.

Koffie dik kijken, kaartje leggen. aura lezen, je weet nooit of het uitkomt of niet. Maar dromen mag je hebben en ernaar toe werken is het leukste.
Al die Pinterest quotes worden dan waar!
Zo stond er oa in dat ik na 3 jaar een eigen auto wilde.
(voorheen deed ik alles met het lenen van auto's, dat ging perfect) maar het stond in het plan en op een gegeven moment was het daar dan ook tijd voor. Hun gaaf was dat!!!

Het liefst wilde ik hem gelijk bestickeren. Rond rijden in mijn eigen reclame bord....
Ik zit veel op de weg en dan kijk ik ook naar andere auto's vooral in de file heb je tijd om even te kijken wat er op een auto staat en te bedenken wat ze dan eigenlijk doen.
Dan zie je een busje voorbij komen met daarop de tekst SKYNET
Dat doet je dan toch even denken. Ik heb de Terminator vaak genoeg gezien om de schrik te krijgen dat skynet de wereld over neemt. Zo leuk wat voor bedrijfsnamen en slogans mensen bedenken en op da auto zetten. Dat wilde ik ook.

En toe was er opeens budget! Omdat ik dit jaar niet meedoe met de love and marriage beurs had wat PR centjes over. En wist ik gelijk waar dat naar toe moest gaan.
Auto stickers.



Het plan was om het niet te hysterisch te maken. Want zo is mijn huisstijl niet. Moet wel bij elkaar passen. Dus we zaten rond de tafel en het werd gekker en gekker.....
Een paar weken later waren er wat tekeningen opgemaakt. Visualiseert het allemaal een stuk makkelijker. En het bleek dat het hysterische toch wel heel gaaf was. En toch ook wel heel erg bij mij past.
Tikkeltje aanwezig aan de buitenkant en een chaos aan de binnenkant. Ze zeggen wel waker dat je auto (en of je handtas) verteld hoe je bent. Nou in dat geval klopt het als een... een auto :)



Ik kan niet wachten tot de stickers er waren en ja hoor wachten duurde niet lang.
Bedrijfsnaam en een kus. En een dikke kus op de bovenkant van de auto met de slogan erbij.
Op de bovenkant van je auto... dat ziet toch niemand.
Nou toevallig heb ik het idee stiekem geleend. Daar sta je dan 2 hoog en kijk je uit op een parkeerplaats. Waar dus ook een busje stond met de bedrijfsnaam erop. Zo dat is slim dacht ik!



Ik ben niet de enige. kennelijk doet de mediamarkt dit ook. En omdat ik veel in Den Haag en Rotterdam werkzaam bent en veelal op een verdieping. En je heb meer hoge gebouwen dus ik zeg ja tegen reclame op het dak.

En toen was de auto klaar. Echt zo blij als een kind op haar verjaardag. Heel erg gaaf. Fucking trots op. Is het wat aanwezig. Ja, maar dat ben ik ook en terwijl ik wegreed met een enorme lach, zo van kijk naar mij, kijk dan hoe gaaf! Bedacht ik mij opeens ook dat mijn naam op een auto staat....
Even rekening ermee houden in het verkeer als ik vind dat er iemand een rijles nodig heeft....

En dan bij de volgende apk kan ik niet wachten op te antwoorden op de vraag;
"Welke auto rij je?"
(normaal antwoord ik met; een zwarte)
"De auto die je een kus geeft!"



En wat is dan de volgende stap....
Ondertussen heb ik ook al Mariska die als freelancer met mij werkt. Een eigen auto met beplakking, super veel leuke klanten. Kan er nog iets bij?
Ik zou het super gaaf vinden om een echte salon te hebben, met een goede workshop ruimte. De jaren die ik heb doorgebracht in de detailhandel blijven in mij kriebelen. Dus wellicht wordt dat de volgende stap. Maar voor nu ga ik heerlijk door het land cruisen met mijn Billboard. Of hoe de kinderen de auto ondertussen ook wel noemen:
De sticker auto!

Je had trouwens hun gezichtjes moeten zien toen ze hem zagen. Helemaal te gek vinden ze het en hoewel we toch zeker wel 300 meter van school afwonen hadden ze bedacht dat we met de auto's moesten, mam die moet je dan toch even laten zien1
Ja jongens stom zijn jullie niet!

Liefs Cynthia